So proud!

Maandag 11-02-2013

En daar kwam onze stoere vent na zijn eerste dag op Doyle elementary de klas uit....

 Vanmorgen was uiteraard nog een beetje onwennig en spannend. Helaas was de 'echte juf' van de groep vandaag ziek en was er een invalster die niet zo heel goed wist hoe de klas werkte, wat het wennen nog net iets moeilijker maakte (vooral voor mama ;). Wel vond deze invalster het prima als ik wat langer in de klas bleef om mijn zoon te begeleiden. Vlak voordat de kinderen gingen staan om met zijn allen de 'American code of honour' op te zeggen (zie voor een voorbeeld: Code of honour, na ongeveer 1 minuut), barstte Kyran toch in tranen uit. Gelukkig (ook voor mama) kon ik er zelf voor zorgen dat hij aan het werk ging en dat een ander meisje uit de groep hem op sleeptouw nam, waardoor ik er, na ongeveer een half uur, met een redelijk gerust hart vandoor kon gaan. Toen ik een uurtje later terug kwam om Kyrans lunch te brengen, ging het aardig goed met ons manneke. Hij had nog even een moeilijk momentje gehad, maar doordat de andere kinderen hem meteen hielpen, was dit al snel over.
Toen ik hem om 14.00 kwam ophalen, en hem vroeg hoe het geweest was, was het antwoord: "Leuk en ik heb ook al vriendjes. Ik weet nog niet hoe ze heten."
Ik heb goede hoop dat onze kanjer over een aantal weekjes een redelijk woordje over de grens spreekt. En ook dat ik iets meer te weten ben gekomen over de lesmethoden die ze hier gebruiken, onder andere voor ZML-leeringen, want uiteraard werd mijn aandacht (als enthousiaste vak-idool zijnde) ook daar door getrokken vandaag.